laatste vangnet

Beste lezers,

Vandaag een belangrijk moment in mijn leven: het afscheid van mijn rol binnen het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst (BCSD). Na twaalf intensieve en waardevolle jaren als voorzitter van het OCMW en later van het BCSD, is het tijd om het stokje door te geven. Voor sommigen van mijn collega's was het vandaag ook hun laatste BCSD; anderen zetten hun werk voort in de volgende legislatuur. Mijn eigen reis hier eindigt, maar de ervaringen en inzichten neem ik voor altijd mee. De taart van Joke en gebak van Lieve smaakten alle leden alvast deze ochtend.

Een korte terugblik

Toen ik in januari 2013 de eed aflegde als jonge, pas afgestudeerde jurist, was ik doordrongen van het liberale idee dat ieder individu zelf verantwoordelijk is voor zijn of haar succes. Maar mijn tijd als voorzitter opende mijn ogen en zette dit wereldbeeld in een ander perspectief. Hier, in het hart van de sociale dienstverlening, werd mij duidelijk hoe onmisbaar een vangnet is voor de kwetsbaren in onze samenleving.

Het laatste vangnet

Dankzij Karin en Petra, van de sociale dienst, ontdekte ik al snel wat het betekent om ‘het laatste vangnet’ te zijn. Wij zijn er voor kinderen die opgroeien in minder kansrijke omgevingen, voor mensen die vluchten uit oorlogsgebieden en hier een veilig onderkomen zoeken, en voor hen die geen steun vinden bij familie of vrienden. Dit werk is niet eenvoudig; het vereist eindeloos geduld en de bereidheid om keer op keer de handen uit de mouwen te steken, ook als het tegenzit.

De laatste voorzitter

Tijdlijn voorzitters OCMW: 1995 tot 2000: Eddie De Block - 2001 tot 2012: Luc Asselman - 2013 tot 2024: Julie Asselman

Persoonlijke uitdagingen en veerkracht

Tijdens mijn jaren als voorzitter heb ik ook persoonlijk moeilijke tijden doorgemaakt. Na het verlies van Koen voelde ik de steun van de vele collega’s van de sociale dienst.

Het besef dat zovele inwoners en steunaanvragers nog zwaardere omstandigheden moeten doorstaan, gaf mij de kracht om door te gaan.

Ik heb enorme bewondering voor de maatschappelijk werkers die elke dag weer het verschil proberen te maken. Zij graven diep in complexe situaties en doen hun uiterste best om mensen verder te helpen, vaak met vallen en opstaan. Hun doorzettingsvermogen is inspirerend en verdient alle respect.

Een nieuwe uitdaging

Na twaalf jaar voel ik dat het tijd is voor een nieuwe koers. Mijn focus zal nu liggen op domeinen die me als jurist bijzonder interesseren, zoals onderwijs, administratieve vereenvoudiging en vergunningenbeleid. Toch zal ik de sociale reflex altijd meenemen in mijn werk.

Mijn motivatie als schepen van onderwijs is enorm: ik wil elk kind in Merchtem kwalitatief en toegankelijk onderwijs bieden, zonder drempels. Want uiteindelijk verdient iedereen de kans om te doen wat hem of haar gelukkig maakt.

Met die gedachte sluit ik dit hoofdstuk af en draag ik met vertrouwen de leiding van de sociale dienst over aan mijn collega Reinhoud De Bosscher.

Bedankt aan iedereen die deze jaren met mij heeft gedeeld.

Jullie inzet, steun en toewijding hebben mijn werkomgeving heel erg verrijkt.

Met warme groet,

Julie